Lublana

Lublana jest małą stolicą, ma jedynie 266 tys. mieszkańców. Mniejsze jest tylko szwajcarskie Berno, Podgorica w Czarnogórze i Rejkjavik w Islandii. Ale Lublana tętni życiem i mają w tym swój udział studenci, bo jest ich tam prawie 50 tys. Do dyspozycji turystów są przytulne knajpki, kawiarnie, zielone parki i skwery pięknie położone nad rzeką Lublanicą. Nie brakuje ciekawych muzeów i pereł architektury. W stolicy prowadzi się bogate życie nocne. Lublana jest niewielkim miastem, ale tempem swojego życia, ilością przewijających się tu ludzi dorównuje metropoliom wielokrotnie większym. Sama jest największym miastem Słowenii, a zarazem stolicą polityczną, kulturalną i gospodarczą kraju.

Historia

Pierwsze zapiski o Lublanie pochodzą z 1144 r., kiedy miasto nosiło jeszcze nazwę Laibach, ale ludzie osiedlili się tutaj dużo wcześniej. Leży w miejscu dawnej Emony, osady założonej przez Rzymian w I w. p.n.e., która w ciągu stu lat stała się dobrze prosperującym miastem na skrzyżowaniu traktów. Najazdy Hunów, Ostrogotów i Longobardów stopniowo plądrowały, a w końcu całkowicie zniszczyły osadę, Brama Lublańska pozostała jednak ważnym punktem krzyżowania się szlaków. W VI w. zaczęły osiedlać się tutaj plemiona słowiańskie. Średniowieczna Lublana przechodziła z rąk do rąk. Ostatnia ważna zmiana to przejście pod władzę Habsburgów, którzy panowali do końca I wojny światowej, przekształcając miasto w ważne centrum handlowe i siedzibę biskupstwa. W XV w. miasto oparło się inwazji tureckiej, ale w 1511 r. jego większą część obróciło w gruzy trzęsienie ziemi. W XVII i XVIII w. Lublanę odbudowywano, wzbogacając o barokowe kościoły i rezydencje, którym zawdzięcza przydomek „Bela Ljubljana” (biała Lublana). Mury miejskie zburzono, aby umożliwić rozwój miasta, a bagniste tereny na południu częściowo osuszono. W 1809 r. Napoleon uczynił Lublanę stolicą. Po I wojnie światowej Słowenia przyłączyła się do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Podczas II wojny światowej była okupowana przez Włochów, a następnie przez Niemców, którzy otoczyli miasto zasiekami z drutu kolczastego, zamieniając je w obóz koncentracyjny. Po wojnie miasto stało się stolicą Socjalistycznej Republiki Słowenii w ramach federacyjnej Jugosławii i pozostało nią po uzyskaniu przez Słowenię niepodległości w 1991 r.

Architektura

Lublana dzieli się na pięć dzielnic, ale turystycznie ważne są dwie i handlowe nowoczesne centrum. Te dwie dzielnice, to Krakovo i Trnovo – przedmieścia, które zachowały do dzisiaj swój dawny charakter i urok. Niektóre ulice i place oraz przeważająca część Starego Miasta są przeznaczone wyłącznie dla pieszych i rowerzystów. Brzegi Lublanicy łączy kilka mostów dla samochodów i pieszych. Trzy z nich – Cevljarski (Szewski), Tromostovje (Potrójny) i Zmajski (Smoczy) – są warte szczególnej uwagi ze względu na bogatą historię. Lublana jest wymuskana architektonicznie. Ma się wrażenie, że zajmuje się nią jakiś utalentowany dekorator, który dba, by wszystkie szczegóły do siebie pasowały. Jest też czysta i dzięki temu budynki, mosty, kościoły nie tracą blasku. Zwiedzanie warto rozpocząć spod Pomnika Franca Prešerna na placu jego imienia, otoczonym secesyjnymi budynkami. Droga na stare miasto prowadzi przez Most Potrójny, składający się z głównego mostu, zbudowanego w 1842 roku i dwóch dobudowanych 100 lat później. Wyjątkowa konstrukcja. Inne interesujące mosty to: Szewski i Smoczy. Na Starym Mieście wyróżnia się ratusz miejski z końca XV wieku. Latem w soboty o godzinie 11.00 wygrywany jest hejnał. Trębaczy można posłuchać siedząc przy stylowej fontannie, zaprojektowanej przez Wenecjanina, a przedstawiającej postaci z mitologii rzymskiej.

Zabytki

Nie poczujemy atmosfery Starego Miasta, dopóki nie trafimy na Plac Stary, który przypomina bardziej ulicę, wzdłuż której ciągną się drewniane fasady sklepów. Nad miastem rozciąga się Wzgórze Zamkowe. Umocnienia obronne w tym miejscu zbudowali już Celtowie. Dzisiejszy Zamek powstał po trzęsieniu ziemi w 1511 roku. Niestety bardzo długo trwają prace renowacyjne zamku i wiele ciekawych miejsc jest jeszcze zamkniętych. Można wejść na Wieżę Zamkową i wały, z których rozciąga się piękny widok, do kaplicy św. Jerzego z ciekawymi freskami i do Wieży Pięciokątnej, w której organizowane są wystawy archeologiczne. W Lublanie zwiedzamy: Muzeum Narodowe, a w nim oglądamy m.in. rzymską biżuterię i wyroby szklane, a najcenniejszy okaz to situla z Vaze, celtyckie wiadro z brązu z VI w p.n.e.; Galerię Narodową z portretami i pejzażami z XVII-XIX wieku, kopiami średniowiecznych fresków i rzeźb gotyckie oraz dziełami słoweńskich malarzy; Słoweńskie Muzeum Etnograficzne z ciekawymi, barwnymi zbiorami, przedstawiającymi kulturę i zwyczaje Słoweńców. Miłośnicy obiektów sakralnych powinni odwiedzić Katedrę Świętego Mikołaja. Obecny budynek z dwiema bliźniaczymi wieżami pochodzi z początku XVIII w., wiadomo jednak, że kościół stał na tym miejscu już w XII stuleciu. Świątynia zdobiona freskami Matevza Langusa do złudzenia przypomina barokowy pałac, a wrażenie to dodatkowo potęgują różowe marmury, biały stiuk oraz liczne złocenia.

Festiwale

Od czerwca do początku września odbywa się szczególnie wiele koncertów. Warto wziąć też udział w ciekawych festiwalach, na przykład w święcie wina w listopadzie, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w grudniu czy Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w październiku. Całe centrum miasta można przejść w półtorej godziny. Chociaż nie warto, lepiej rozkoszować się pięknymi widokami, zielenią parków, czystymi, uroczymi ulicami. Wielu autochtonów przemieszcza się rowerami, więc ruch samochodowy nie jest tak uciążliwy jak w wielu innych europejskich stolicach. Muzyka to przede wszystkim Jazz Festiwal, który odbywa się tu już od ponad 50 lat na przełomie czerwca i lipca. Warto takze zajrzeć na Miedzynarodowy Festiwal Kukiełek, który trwa ponad dwa miesiące latem w Mini Teater. Tradycją miasta jest także Noc Otwartych Muzeów, podczas której można bezpłatnie oglądac różne ekspozycje. Miłośnikom dobrej zabawy Lublana proponuje Festiwal Wina oraz wiele innych ciekawych imprez, których w tym mieście nie brakuje.

Kuchnia

Serce miasta znajduje się nad rzeką Lublanicą i tam mamy do wyboru, do koloru – małe kawiarenki, bary z przekąskami, kluby studenckie lub restauracje, w których serwuje się dania tradycyjnej kuchni słoweńskiej. Szczególnie polecany jest strudel, który razem ze sznyclem wiedeńskim zapożyczono z kuchni austriackiej. Znana jest też potica, czyli rodzaj zawijanego ciasta z orzechami. Wszystkie sąsiednie kraje Słowenii miały wpływ na jej kuchnię, więc nie trudno nam będzie znaleźć węgierski gulasz czy włoskie ravioli. Słoweńcy są bardzo otwarci na nowe smaki i kulinarny rozmach najlepiej widać właśnie w Lublanie. Tam otwarto renomowane restauracje, ale też karczmy, kebab i burekę, pizzę i kiełbaski z rożna, kuchnię turecką, serbską, bośniacką, dalmatyńską, ale też meksykańską, japońską, chińską i argentyńską. Mieszkańcy stolicy są bardzo grzeczni, usłużni. Turyści czują się w Lublanie bezpiecznie. Właściwie ze wszystkimi – sprzedawcami, kelnerami, ludźmi na ulicy - można rozmawiać po angielsku, nie pytając wcześniej: „Do you speak English?” My szczególnie nie powinnismy mieć problemów z komunikacją, bo język słoweński jest podobny do polskiego.

Pamiątki

Jeszcze coś dla ciała, czyli zakupy. Nie brak w stolicy eleganckich galerii i drogich, markowych sklepów, ale ciekawsze są wyroby rękodzieła ludowego np.: czarna ceramika z Prekmurja, którą można kupić w wielu sklepach na Starym Mieście.

Informacje ogólne

Powierzchnia 275 km²
Ludność 265 tys
Gęstość 964 os./km²
Aglomeracja 495 000

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies